Hoe begon het allemaal voor Remco Evenepoel? Zijn talent kwam al op heel jonge leeftijd bovendrijven, zo onthult een insider…
Fred Vandervennet was ooit een uitstekend marathonloper. Hij legde zich nadien toe op het trainen van atleten en wielrenners, onder meer van Patrick Evenepoel. Toen Patrick een zoontje kreeg, kwam Fred nog eens op bezoek…
Een klein jongetje genaamd Remco speelde met een balletje: “En dat jongetje blééf maar bezig met dat balletje, rond de tafel, onder de tafel, dat was één en al coördinatie tussen oog en voet wat Remco daar toonde.” Dit was niet meer normaal…
“Ik had dat nog nooit gezien”, lezen we in Dag Allemaal een fragment uit Remco’s biografie ‘Remco Evenepoel Full Gas. Streven naar perfectie’. Toen hij bij Anderlecht belandde, viel Fred Vandervennet één ding op…
Remco Evenepoel werd daar aanzien als ‘een trage Zinedine Zidane’. “Maar Fred zag ook dat Remco vaak op de linksachter gezet werd, een positie die niet voor hem was. En Fred merkte dan dat Remco dat niet zinde.” En dan herinnert Fred Vandervennet zich één moment nog levendig…
Tijdens een match tegen PSV kreeg Remco het aan de stok met de scheidsrechter die hem uiteindelijk een rode kaart gaf en hem van het veld stuurde. Toen al toonde Remco zijn competitieve karakter van een doorbijter…
“Dan begon hij te pruttelen tegen de arbiter. Hij kon daar niet tegen dat hij een tik gekregen had, een tik die in zijn ogen onterecht was”, lezen we in Dag Allemaal. Eén gevoel overheerst bij Remco Evenepoel…
“Hij vond dat rood zo onterecht, hij vond dat hij het verloren had tegen die scheidsrechter. Hij is toen op mijn schoot komen zitten wenen. Neen, Remco verliest niet graag”, beschrijft Fred Vandervennet hoe het temperament van Remco Evenepoel zich ook al tijdens zijn periode als voetballer uitte.
