Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar domineerden het voorjaar. Grote namen, maar kunnen we ook van een grand cru spreken? Dan stelt er zich toch één groot probleem…
De overwinningen van Pogacar in de Strade Bianchi en Luik-Bastenaken-Luik waren even imponerend als die van Mathieu van der Poel in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Even imponerend, maar ook even saai… Want laat ons eerlijk zijn…
Er was zo weinig spanning dat de wedstrijden op zich best wel saai waren. Sportieve prestaties om u tegen te zeggen maar van enige vorm van spanning was er in de grote wedstrijden nauwelijks sprake.
“Niemand gaat voor de tv zitten om een renner een twee uur durende solo te zien rijden”, durft Tom Boonen toegeven in L’Avenir. Al benadrukt Boonen hoe indrukwekkend de sportieve prestaties van beide toprenners waren. Had Wout van Aert het verschil kunnen maken?
Door de zware val van Wout van Aert in Dwars door Vlaanderen had Mathieu van der Poel een te duchten tegenstander minder in de kasseiklassiekers. En dan spreekt Tom Boonen één duidelijke hoop uit…
“Als we op een dag van der Poel, Pogacar, Remco, Wout en Vingegaard aan de start van dezelfde koers zouden kunnen hebben, het zou een prachtig spektakel kunnen zijn”, lijkt Tom Boonen luidop te dromen van een wedstrijd waaraan alle toppers deelnemen om te winnen.
